Ενδοδοντία

Οι κύριοι αιτιολογικοί παράγοντες των ενδοδοντικών βλαβών είναι κυρίως:
α) οι τερηδονικές βλάβες που ξεκινούν από κάποιο σημείο στην μύλη ή στη ρίζα του δοντιού,
β) τραύμα – κάταγμα

Συμπτώματα που συνήθως υποδεικνύουν την ανάγκη για ενδοδοντική θεραπεία είναι:

• παρατεταμένη ευαισθησία σε ζεστά ή κρύα ερεθίσματα
• αυτόματος συνεχής πόνος που απαιτεί τη λήψη αναλγητικών φαρμάκων
• οίδημα
• ευαισθησία στη ψηλάφηση
• πόνος κατά τη μάσηση
• συρίγγιο
• δυσχρωμία / αποχρωματισμός του δοντιού
• σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπάρχει κανένα σύμπτωμα και η αναγκαιότητα για ενδοδοντική θεραπεία διαπιστώνεται σε τυχαίο ακτινογραφικό έλεγχο.

Συνήθως υπάρχει ενόχληση, που μπορεί να ποικίλλει από πολύ ισχυρό πόνο, μεγάλη ευαισθησία στο ζεστό ή κρύο, πόνο στο δάγκωμα ή στο άγγιγμα του δοντιού ή πρήξιμο των ούλων γύρω από το δόντι. Σε μερικές περιπτώσεις, όμως, μπορεί να μην υπάρχουν καθόλου συμπτώματα.

Δυστυχώς, το δόντι δεν μπορεί να θεραπευτεί από μόνο του. Χωρίς θεραπεία η φλεγμονή θα επεκταθεί στο οστό κάτω από το δόντι, το οποίο καταστρέφεται, ο πόνος συνήθως χειροτερεύει και τελικά η μόνη λύση είναι η εξαγωγή του δοντιού.

Η απάντηση είναι, όχι. Και αυτό επειδή, όταν υπάρχει νέκρωση του πολφού, δεν υπάρχει κυκλοφορία του αίματος μέσα στο ριζικό σωλήνα με άμεσο αποτέλεσμα να μην μπορεί να φθάσει το αντιβιοτικό φάρμακο και να εξολοθρεύσει τα μικρόβια, τα οποία ζουν και αναπτύσσονται μέσα εκεί. Αντιβιοτικά φάρμακα χορηγούνται επιβοηθητικά από τους οδοντίατρους, μόνο όταν χρειάζεται να αντιμετωπισθεί μια οξεία φλεγμονή (απόστημα) μέσα στις γνάθους. Μετά την πάροδο των οξέων συμπτωμάτων χρειάζεται να ολοκληρωθεί η ενδοδοντική θεραπεία προκειμένου να διατηρηθεί το δόντι στο στόμα.

Με την ενδοδοντική θεραπεία διατηρείται το φυσικό δόντι στο φραγμό, ενώ με την εξαγωγή το δόντι χάνεται και η απώλειά του θα πρέπει να αποκατασταθεί με γέφυρα ή εμφύτευμα, κάτι που προϋποθέτει μεγαλύτερη ταλαιπωρία αλλά και κόστος για τον ασθενή.

Το ποσοστό επιτυχίας της θεραπείας είναι πολύ υψηλό, περίπου 90 – 95% των περιπτώσεων. Θα πρέπει να τονιστεί, όμως, ότι σε περίπλοκες καταστάσεις το ποσοστό αυτό μπορεί να είναι λίγο μικρότερο.

Με την προϋπόθεση ότι η ενδοδοντική θεραπεία είναι επιτυχής και έχει γίνει σωστή αποκατάσταση του δοντιού μετά το πέρας της θεραπείας, το θεραπευμένο δόντι παραμένει στο στόμα όσο και ένα υγιές. Η στήριξη του δοντιού από το οστό της γνάθου δεν έχει σχέση με την ενδοδοντική θεραπεία.